Ik tijdens het jaar: blijkt dat we extra servers nodig hebben om te testen
Manager: kan niet, die zaten niet in uw “excel” (budget) voorzien van dit jaar
Ik zes maanden later bij opstellen van budget van volgend jaar: extra server capaciteit X euro
Manager drie maanden later: budget is niet goedgekeurd. Extra servers hebben “ze” er uit gesmeten.
Zeg dan vanaf dag een dat je niet akkoord bent en niet wilt.
Als leverancier (app agency): 50 mandagen gepresteerd in regie (op uurbasis) en gefactureerd aan marktprijzen om de app die we een paar jaar tevoren hadden ontwikkeld voor die klant aan te passen aan een nieuwe API. Die nieuwe API was het gevolg van het feit dat de klant beslist had om hun nieuwe website (die dus een API had voor onze app) in eigen beheer te laten bouwen met consultants die ingehuurd werden via outsourcing bureaus & die de klant zelf aanstuurde. De oude website was gebouwd door een degelijk agency dat ook de oorspronkelijke API had gebouwd, wij werkten in onderaanneming van dat agency, dat werkte toen prima. Maar de nieuwe manager van de klant wou persé de nieuwe versie in eigen beheer bouwen.
Zeker 5 keer naar de klant gegaan om in meetings erop te hameren dat de nieuwe API identiek moest werken aan de oude. API lifecyclemanagement noemen ze dat… Perfect mogelijk want de API was rigoureus gedocumenteerd in Swagger - daar hadden wij ons op gebaseerd om indertijd de frontend van de app te bouwen. Maar telkens de consultants (die trouwens om de haverklap wisselden, nieuwe consultants moesten zich telkens weer inwerken in het project) een API-call opleverden, bleek dat de API niet conform de oude specs was. Waarop wij van de klant de app moesten aanpassen. Dat heeft meer dan een jaar geduurd - en de klant dus 50 mandagen gekost. Om uiteindelijk te resulteren in een identieke app (de frontend toch)…
Een jaar later kreeg ik de vraag om de app uit de app stores te halen: het management had beslist dat de app te duur was om te onderhouden - ze gingen verder met enkel de website…
Een niet nader te noemen retail-bedrijf gevestigd te Halle, roept in élke bureau/meetingruimte/toiletten, via een intercom systeem allerlei meldingen af. Ook als iemand persoonlijk telefoon krijgt en een intern nummer moet bellen.
Bij een bekend Japans bedrijf in het Gentse havengebied: een IT project dat werd ingeschat op 200 man-dagen werk. De manager besloot om 40 consultants in te huren zodat het op een week klaar zou zijn. (spoiler: het was niet op een week klaar)
9 jaar geleden had ik een consultancy opdracht bij een bedrijf dat zowat hetzelfde deed als Albelli. Toen was het zelfs een echte concurrent ervan, maar 3 jaar geleden is het bedrijf failliet gegaan.
Ze kregen toen nog enorm veel orders te verwerken, maar ik moest daar als system engineer een analyse gaan maken van hun volledige server infrastructuur. Ik ga er niet veel woorden meer aan vuil maken, ik zal de foto’s die ik toen genomen heb van hun lokale server room laten spreken.
De temperatuurregeling van de servers hing af van mobiele airco’s die ze in de lokale supermarkt gaan halen waren en van karton om de open plaatsen tussen de servers af te dekken.
Ooit voor een klein chirofuifje uit het Antwerpse (Boom) wat Servers/Switches in een Datacenter gaan racken. (lees grote lompe platte servers in een serverkast “hangen” en aansluiten op Stroom en Netwerk)
Aan de overkant van de gang zaten de servers van Weepee TV (wie kent het nog? Was ten tijde van de eerste Vlaamse TV streaming diensten zoals Bhaalu en Stievie).
Groot was mijn verbazing toen ik daar Smartcards van TV Vlaanderen in USB-readers zag steken die aangesloten waren op hun servers.
Op het dak van dat DC stonden schotelantennes. (geen idee of die er nu nog staan)
2 keer raden wie ook downtime had,
net wanneer TV Vlaanderen downtime had.
Of wanneer het zwaar stormde boven Antwerpen.
Ik heb kort bij een Japans HVAC bedrijf gewerkt. Er waren heel uitvoerige procedures om nieuwe producten of productaanpassingen door te voeren. Een van de stappen was dat je altijd verplicht een CAD tekening van de aanpassingen moest uploaden in het kwaliteitsplatform om goedkeuring te krijgen van de bazen. Op zich niks mis mee, als je HVAC apparatuur bouwt. Ik werkte echter aan een app, dus er waren helemaal geen CAD tekeningen. Toen ik hulp vroeg aan mijn collega’s vertelden die me doodleuk dat je de versienummer (bvb. v1.0.2) in het midden van een AutoCAD PDF moest zetten en dan zo uploaden. Ik mocht er mij niet te veel vragen bij stellen en moest het gewoon zo uitvoeren, dat was het gemakkelijkste voor iedereen.
Ik heb geweigerd en ben kort daarna andere oorden gaan opzoeken
Honderdduizenden euro’s aan “toekomstige softwareversies”, servers en SLA’s die nog niet bestonden moeten invoicen aan een regeringsinstantie omdat ze “anders volgend jaar geen budget kregen”. Vrij schandalig.
Komt ongeveer overeen met hoe mijn vader Word documenten onzet naar PDF:
Eerst uitprinten en dan inscannen, want de scanmachine is in staat om PDFs te genereren!
Bedrijf waar ik binnenkwam als consultant om hun quality issues op te lossen (veel regression bij releases) en het team uit te breiden.
HR manager belde me vaak op, ik dacht altijd omtrent kandidaten maar het was meestal om te zagen over de COO. Ze werkt er nog steeds (2J later). Er was geen budget voor tooling dus monday.com met tally form ervoor misbruikt om te tracken. Ze slaagden er niet in om dat deftig te doen en op het einde was de yes/no discussie vaak “ik weet niet zeker of dat die kandidaat was, maar ik denk wel dat ik die goed vond”. Uiteindelijk ipv 1 iemand met ervaring (het team bestond uit stagairs en schoolverlaters), 2 stagairs en “de maat van de CEO” aangenomen. De maat van de CEO bleek uiteindelijk liever chief product te worden en dat hebben ze dan ook maar gedaan.
Het dev team was wel meegaand. Alles ging door 1 kerel en dat was op het einde wel anders, ook omdat die kerel zelf niet het type was dat alles per se wou controleren, het was gewoon zo geëvolueerd. Pipelines en automated tests toegevoegd, reviews door rest van team, deploys zonder downtime en gefocust op heel snel kunnen rollbacken.
Ik ben het dan maar afgetrapt, blij dat ik op dev niveau iets had kunnen betekenen, maar de rest van dat bedrijf was echt dysfunctional as hell.
Ander bedrijf waar zo 1 kerel was die er al altijd zat en eigenlijk door de rest van het bedrijf als onmisbaar gezien werd. De rest van het team, op zijn maat na, veranderde constant, volledige afhankelijk of hij het met die mensen kon vinden of niet. Als hij het niet voor je had kon je’t maar beter gewoon zelf terug aftrappen. Ik viel in voor hun scrum master (een team van 4, dedicated scrum master die veel te veel per maand factureerde om wat tickets te maken). QA team bestond uit 1 senior QA die niet geloofde in automated tests, en een kerel die beter wist maar er niet tegen in durfde gaan omdat hij de job nodig had. Na paar maanden sleuren en trekken toch een paar dingen kunnen veranderen (basic automated tests en ervoor gezorgd dat andere mensen ook konden deployen en opvolgen, want enkel the dude had zich top logs etc), maar dan geëscaleerd. CEO heeft daarop samenwerking stopgezet en ging zelf de boel micromanagen. Good vibes. Toen ik vertrok kreeg ik nog bericht van the dude, dat ik de beste scrummaster was die hij ooit gehad had, mede omdat ik ook zelf werk deed en begreep wat ze deden. Die nacht droomde ik dat ik een prachtige drol 3 maanden liet drogen tot hij steenhard was en daarna door zijn ruit smeet.
zo zijn er meer :)) e-mails printen en dan later pdf’s van maken
of wanneer de ‘directeur’ door heel het kantoor roept/schreeuwt dat die of die naar boven moet komen, want daar zat hij op zijn ‘gouden troon’
klassieke GOD-complex???
Ik heb ooit een manager gehad die – zo bleek achteraf – in een vorig leven een discotheek uitbaatte, failliet gegaan was, veel schuldeisers had en “loonbeslag” opgelegd had gekregen van een curator en dus eigenlijk praktisch voor niks werkte. En hij vond dat hij dus eigenlijk ook niet veel hoefde te doen. De manager boven hem was gelukkig een maatje van hem (hij had hem aangenomen) dus daar kwam hij goed mee weg.
Dat alles bekende hij op een keer aan zijn team in dronken toestand op een bedrijfsfeestje (“… maar gelukkig verdient mijn vrouw nog heel goed, burps!”).
Het was ook diezelfde manager die iedere maand pronkte met de nieuwste GSM (smartphones waren er nog niet, ik spreek over Nokia Communicators en zo) en in meetings geregeld deze (geparafraseerde) woorden sprak: “We zullen daar een XML’eke tegenaan smijten”. Elke database noemde hij ook systematisch een “dBase” omdat hij dacht dat dat een hippe afkorting voor “database” was.